احترام به خويش

احترام به خويش

ما بايد با احترام به خويش بنگريم. ما همچون درختى نيستيم كه در مزرعه اى برويد و پس از عمرى محدود بدون هيچ رنجى دنبال كار خويش ‍رود. آدمى هم چون چهارپايان يا موجودات ديگرى نيست كه با خوشى زندگى خود را سپرى كند. او نفسى است كه خداوند او را بزرگ داشته و خورشيد و ماه و هر آنچه را كه در زمين است در اختيار او نهاده است آن هم براى هدفى بزرگ.

اين هدف چيزى نيست جز ديدار خداوند سبحان و سپس دريافت و كيفر و پاداش.

احترام به نفس از بزرگترين واجبات و تكاليف است زيرا خدا از ما خواسته نفس، عقل، جسد و تمام وجود خويش را معتبر و محترم بداريم روابط اجتماعى ما نيز چنين اقتضا مى كند بلكه خود قواى ما نيز مى خواهد حق آن را ادا كنيم و اهتمامى كه شايسته است معمول داريم هم چنان كه بر ما لازم است خويشتن را محترم بداريم بايد ديگران نيز محترم بداريم و بر آن ها نيز همين تكليف ما وارد است تا در نتيجه اعتبار متبادل بين تمام افراد عدل و آسايش عمومى بوجود آيد احترام به نفس بهترين فضيلتى است كه انسان بدان آرايش مى شود.

فيثاغورث به شاگردش اندرز مى دهد كه هميشه خويشتن را محترم بدار زيرا هر كس خود را محترم شمارد عقل و بدنش را از رذائل و پستي ها محفوظ داشته است اين صفت پايه هر فضيلت است اساس عفت تعقل و پاكيزگى و پرهيزكارى و ديانت است.

ماتن ميگويد احترام به نفس سرچشمه هر كار پسنديده است. كسى كه خود را محترم ندارد آن را حقير مي داند در اين وقت در نظر ديگران هم تحقير مى شود و كسى كه شيوهاش پستى باشد كامياب نشود.

برچسب‌ها: معنی احترام, احترام گذاشتن, احترام انسان, پرسش مهر96